Kiedyś koleżanka pokazała mi fragmenty książki Beaty Pawlikowskiej "Kurs szczęścia". Były świetne! Wtedy stwierdziłam, że muszę przeczytać tę książkę! Nie wiedziałam jednak, że to III tom "W dżungli podświadomości". Długa historia doprowadziła do finału - św. Mikołaj w postaci Orbitki przyniósł mi I tom "W dżungli podświadomości".
Z początku byłam wręcz oczarowana. Książka była niesamowicie ciekawa, mimo iż nie miała fabuły, jednak później zdałam sobie sprawę, że Pawlikowska napisała X razy to samo! Książka ma ponad 350 stron, a tą samą treść można opisać na 100 stron...
"W dżungli podświadomości" pokazuje problemy, ale nie rozwiązania. Teraz czuję, że nie da się ich pokazać, jednak gdy zaczynałam ją czytać, myślałam, że pani Beata zrobi to w jakiś sposób. Jeśli chodzi o przyczyny, w całej książce jest jeden wniosek: wszystkie twoje problemy pojawiają się przez twoją skrzywdzoną podświadomość.
W większości zgadzam się z tym, co zostało opisane w tej książce, jednak nie widzę sensu czytania jej w całości... To zbędne. Wystarczy kilka stron...
Po tej książce wykreśliłam tylko jeden punkt - książka, która ma kilka części.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jestem bardzo wdzięczna za każdy pozostawiony komentarz. :)